TINOS on the run

Ε, φέτος δεν έχουμε παράπονο...  Είχαμε την τιμητική μας.  Δεν υπήρξε τηλεόραση, εφημερίδα, ίντερνετ που δεν έπαιξε Τήνο.  Τι ωραία... Εξομολογούμαι: εντυπωσιάστηκα ιδιαιτέρως με τα κοσμητικά επίθετα.  Τι χειροποίητο νησί, τι κρυφός θησαυρός, τι μοναχικές παραλίες, τι η Τήνος των ονείρων σας, τι το ωραιότερο νησί, τι γαστριμαργικός παράδεισος , τι πολιτιστικός προορισμός! Συγκινήθηκα. Ομολογουμένως συγκινήθηκα.  "Βρε πού ήταν όλα αυτά μέχρι σήμερα και δεν τα είχα ανακαλύψει", σκέφτηκα.  Τόσα αφιερώματα για ένα πράγμα κάτω από τη μύτη μου...  Νάναι καλά οι δημοσιογραφαίοι, μου τα αποκάλυψαν όλα.  Και παραλίες !  Οργανωμένες με μπιτσόμπαρα και ευρωπαϊκά κλαρίνα .  Αλλά και παραλίες παρθένες.  Και ταβέρνες ! Με φαΐ. Πολύ φαΐ…  Και βαθμολογίες στις ταβέρνες και τα μαγερειά!  Πού τα ξέραμε εμείς αυτά;!  Εμείς όλα όσα ξέραμε ήταν το χαλί από το λιμάνι στην Χάρη της και κάτι σουβλατζίδικα κει στο κέντρο.  Άσε τα περιοδικά

Αλεύρι! Εύκολο. Πετάγομαι απέναντι στο μίνι-μάρκετ και παίρνω όσο αλεύρι θέλω, σιγά το πράμα... Και έχει αλεύρι για να φτιάξεις ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι ή ό,τι είδες στην τηλεόραση να φτιάχνουν εκείνοι με τα τατουάζ... Τώρα ποιός έσπειρε (Οκτώβριος), ποιός θέρισε (Ιούνιος), ποιός αλώνισε (Ιούλιος), λίγο μας ενδιαφέρει, το ράφι νάχει αλεύρι όποτε χρειαστώ και τί με κόφτει εμένανε ποιός έκαμε ποιά δουλειά... Τα σκαλιά στην Τήνο τάχεις δει, υποθέτω.  Σήμερα μπορεί να έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, τότε όμως τα περισσότερα σκαλιά (πεζούλες) που διασχίζουν την Τήνο ήταν σπαρμένα με δημητριακά, ειδάλλως, πού να βρεθεί αλεύρι και κυρίως, ποιός μπορούσε να το πληρώσει και εδώ που τα λέμε, γιατί να το πληρώσει όταν τόφτιαχνε μόνος του από τότε που θυμόταν τον εαυτό του παιδί. Ας πούμε λοιπόν, πως άντε και έσπειρες, άντε και έβρεξε Μάρτιο με Μάιο που θέλει νερό για να καλαμώσει το σιτάρι, το κριθάρι ή το μιγάδι, άντε και θέρισες. Τί να το κάνεις όλο αυτό που μάζεψες αν δεν το