TINOS on the run

Άκου τώρα. Πήγα δυό μέρες στο νησί, να δω λίγο το σπίτι, ξέρεις, όλα αυτά που σε ανησυχούν όταν είσαι μακρυά. Δεν φτάνουν δυό μέρες, κακά τα ψέματα. Θάθελα μια βδομάδα, δέκα μέρες, καμμιά εικοσαριά μήνες, έτσι, να πω ότι το ευχαριστήθηκα.  Δυό μέρες μου αναλογούσαν όμως, δυό μέρες πήρα, πήγα, πήρα την δόση μου, είπα "Τί σκατά κάνω εγώ στην Αθήνα" , καμμιά πενηνταριά φορές τόπα αυτό, μετά μπήκα στο παπόρι και προσγειώθηκα εις τας Ραφήνας και χέστα μετά, μην τα ρωτάς καθόλου. Θα στα πώ χωρίς ωραίες λέξεις, δεν έχω, μου τελειώσανε, τις έβαλα όλες σε προηγούμενες αναρτήσεις. Και θα στα πω με όποια σειρά τύχει, όπως πέσανε οι φωτογραφίες εδώ μέσα.  Ήπια ένα καφεδάκι στην παραλία, μέσα από εκείνα τα βολικά και αντιαισθητικά νάιλον, που κρατάνε το κρύο έξω. Μη φανταστείς το πολύ το κρύο, αλλά, έτσουζε ελαφρώς.  Χαλάρωσα λίγο, σκέφτηκα την ίδια θέα το καλοκαίρι, με όλους εκείνους να πηγαινοέρχονται μπρος από αυτό τον πεζόδρομο που είναι βαμμένος πράσινος και έχει

Είναι δύσκολο να ξεκινάς μια ανάρτηση ξέροντας ότι θα γίνεις δυσάρεστος σε πολλούς και μάλιστα, φίλους και συντοπίτες. Φίλοι όμως, δεν είναι όσοι ξέρουν το στραβό και δεν μιλάνε, αλλά, εκείνοι που με πιθανό κόστος στις σχέσεις τους σημειώνουν εκείνο που πάει στραβά. Ξεκαθαρίζω ότι, δεν υπάρχει τίποτε προσωπικό όταν γράφει κανείς την γνώμη του. Αυτός που διαφωνεί μπορεί να απαντήσει στον δικό μου χώρο, στα σχόλια τα οποία πάντα δημοσιεύω, επώνυμα και ανώνυμα, εκτός και αν υπάρχουν ύβρεις. Που και γι’ αυτές δεν θα είχα αντίρρηση, εάν ο διαδικτυακός χώρος δεν ήταν δημόσιος. Πάμε στο θέμα με αφορμή το δυστύχημα στην εθνική οδό με τους τέσσερεις νεκρούς . Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ περισσότερο, έχει πήξει το διαδίκτυο με σχόλια κάθε είδους. Υπάρχει λόγος όμως, να φέρω το θέμα στο νησί, στο μέτρο πάντα που μας αφορά.  Κοντολογίς: είναι λάθος φίλοι και συντοπίτες να δίνετε τιμόνι στα παιδιά σας σε μικρές ηλικίες.  Είναι λάθος να πιάνουν μηχανάκι στα χέρια τους παιδιά