TINOS on the run

Όσοι παρακολουθείτε το blog μου, θα θυμάστε πώς περίπου "ούρλιαζα" για το χάλι που επικρατεί στα ξενοδοχεία με την υπερεκμετάλλευση του προσωπικού και με τους (ουσιαστικά) μετανάστες εργαζόμενους που ξεζουμίζονται κυριολεκτικά από τις "επιχειρήσεις". Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω εδώ τις συγκεκριμένες αναρτήσεις.  Θα πω όμως, πως τελικώς, είχαμε έναν ΘΑΝΑΤΟ εργαζόμενης!!! ΑΣΦΑΛΩΣ ο ΘΑΝΑΤΟΣ θα συγκαλυφθεί για να συνεχίσει να αναπτύσσεται το βρωμερό τουριστικό μας προϊόν αυτής της κατηγορίας. Σταματάω εδώ και μεταφέρω αυτούσια την ανάρτηση από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ . Διαβάστε το για να αισθανθείτε περήφανοι για τρια πράγματα: 1. για τις προσταγές της ευρωπαϊκής κοινότητας 2. για αυτούς που υπεγραψαν τέτοιες συμβάσεις και τώρα βγάζουν αγωνιστικά μανιφέστα 3. για τα καμάρια μας, τους μεγαλοξενοδόχους. Συνδικάτο Τουρισμού Αττικής: Ο θάνατος " μαθητευόμενης " σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου οφείλεται σε εξάντληση από τα συνεχή 1

Ευτυχώς, δεν γίναμε ευρωπαίοι, τζιέρι μου! Όσο κι΄αν πασχίσαμε μεταπολεμικώς (όχι μετά από κάποιον συγκεκριμένο πόλεμο…) να γίνουμε ευρωπαίοι, δεν το πετύχαμε , χρυσαητέ μου! Δεν έδενε η συνταγή, βρε λεβέντη μου ! Τι να σε πω! τόσο το λάδι, τόσο τ’ αλεύρι, τόση η μαγιά, μόλις το βάζαμε στον φούρνο μας έβγαινε βαλκάνιος !  Ρε τι του αφαιρέσαμε τα ανατολίτικα μπαχαρικά, τι το βάλαμε να κάνει ώρες κλασσικό μπαλέτο και να παίζει τένις…  Εκείνο το κατσομουτσούλικο μόλις έβρισκε κεμπάπ έγλειφε τα δάχτυλά του , μόλις άκουγε συρτό και τσάμικο το τρώγανε οι πατούσες του και μόλις έβλεπε αλάνα και αλάνια το χάναμε για ώρες .  Τι είπες, φιλτάτη Ντόρις μου; Εσένα κάθεται και διαβάζει με τις ώρες; Ειδικα όταν βρέχει έξω; ( πάντα δηλαδή…)  Αμ πού να το μαντρώσω , κυρα Ντόρις μου, το δικό μου, που με το που μπαίνει Μάρτης και βάζει η μέρα κομματάκι Ήλιο παραπάνω δεν το βαστάει το σπίτι!   Αλλά θα μου πεις, σάμπως καθόμαστε εμείς…  Πού πάμε;  Βόλτα! ( άκου πού