Αναρτήσεις

...ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ...

Εικόνα
Σάββατο πρωί.  Στο σχολείο απέναντί μας μία από τις δασκάλες έχει πάει από τις οκτώ και ζωγραφίζει. Από εδώ που στέκομαι δύσκολα βλέπει κανείς την διαφορά, έστω κάτι να αλλάζει. Από λίγο πιό κοντά όμως, ένα τοπίο αρχίζει να σχηματίζεται... ...η δασκάλα σκύβει στις μπογιές της και επανέρχεται στο τοπίο της φαντασίας της... ...ξανά και ξανά,  μέχρι να δώσει ζωή σ' αυτό που κουβαλάει μέσα της, μέχρι να βγάλει αυτό που έχει να δώσει σε αυτούς που αγαπάει πιό πολύ. Ένα τοπίο φτιαγμένο για παιδικά μάτια . Με χρώματα, πολλά χρώματα, γιατί το χρώμα είναι που θα λείψει από τα παιδιά όταν μπουν στον καταραμένο, στερημένο κόσμο των μεγάλων.  Και με λουλούδια ζωγραφιστά, να μην τους λείψουν έστω και σε ζωγραφιά, γιατί η πόλη δεν επιφυλάσσει τέτοιου είδους εκπλήξεις, παρά μόνο τσιμέντο και απόλυτη αναλγησία και αδιαφορία για τις ανάγκες των παιδιών, που αν δεν έρθουν σε επαφή με τη φύση, δεν θα μπορέσει να εκδηλωθεί μέσα τους η κάθε τους δυνατότητα. Η

ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ

Εικόνα
Τρείς μέρες μέσα στον Οκτώβριο.  Κλεμμένες με το χαρτάκι της άδειας, ένα σάλτο πάνω στο καράβι, ένα δεύτερο στο νησί και πάλι πίσω. Μια φευγαλέα ματιά στον χειμώνα, που πλησιάζει με καθυστέρηση, κάνοντάς μας το χατήρι για τρίτη συνεχή χρονιά. Μια φευγαλέα ματιά σε μια αποτυχία " γνωστού " εφοπλιστή, που για εμάς όμως, είναι μια ανάμνηση ταξιδιών, μιάς μεγάλης, βουερής παρέας, γλυκειάς αρμύρας σε καταστρώματα , πρώιμης μυρωδιάς φρύγανου εκεί,  κάπου   έξω από τα Ιστέρνια , μια βιασύνη του ματιού να πιάσει τα πρώτα φώτα της άχαρης Χώρας.  Κι' ύστερα η αναμονή στην σκάλα, ο ρόγχος της άγκυρας, η μισανοιγμένη μπουκαπόρτα απ΄όπου προσπαθείς να δείς έξω εκείνους που σε περιμένουν, το τράβηγμα του σκοινιού και το πρώτο βήμα στο νησί.  Αυτά πριν.  Τώρα, μονομάτες κάμερες, λαίμαργα στραμμένες στο ακίνητο σώμα βρίσκουν άφθονη τροφή σε σκουριές, κρεμάμενες βάρκες, δικολάβικες αλλαγές ονομάτων,  σκληρούς ίσκιους. Κι΄έπειτα, δεμένος στο κατάρτι της θάλασσας και