TINOS on the run

Κι’ έτσι αποφασίστηκε οι επερχόμενες γενιές να μεγαλώσουν μέσα στο μίσος. Το ελληνάκι θα μισεί το γερμανάκι .  Το γερμανάκι ήδη διδάσκεται στα σχολεία του και στα πανεπιστήμιά του πόσο τεμπέλης είναι το ελληνάκι, το ιταλάκι και όλα τα παιδάκια του νότου.  Άρα, επειδή το μέλλον της ευρώπης δεν είναι παίξε γέλασε, το γερμανάκι θα μάθει πως πρέπει να επιβάλλει την δική του, την μοναδική του, την δογματική απόψή του με κάθε κόστος.  Και φοβάμαι πως, σιγά-σιγά θα αρχίσουν απ’ έξω-απ’ έξω να επαναθεωρούν τον μακαρίτη τον Χίτλερ και να ανακαλύπτουν πως σε πολλά σημεία είχε δίκιο, που ήθελε να στήσει την ευρώπη στα μέτρα του.  Εξάλλου, πάντα έτσι «έπαιζαν» οι γερμανο ί το παιχνίδι. Οι μισοί έβγαζαν τα μάτια της ανθρωπότητας κι’ οι άλλοι μισοί έκαναν πως δεν ήξεραν τίποτα.  Και βλέπω ν’ αρχίζει ν’ ανατέλλει μια νέα ευρώπη, προαποφασισμένης δομής και λειτουργίας.  Η κρίση είναι για την ευρώπη η δική της 11 η Σεπτεμβρίου, οι κατάδικοί της δίδυμοι πύργοι, η πράξη μιας εσωτερική

"Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια ήρθε η Κυριακή που τρών' τα ψάρια! Που'σουν, Λάζαρε, πού'νε η φωνή σου που σε γύρευε η μάνα κ' η αδελφή σου! -Ημουνα στη γη, στη γη χωμένος κάτω στους νεκρούς, νεκρούς αναστημένους! "   Το Σάββατο του Λαζάρου, λοιπόν, σηματοδοτεί την πορεία προς την Ανάσταση. Η ανάσταση του Λαζάρου, μάλιστα, θεωρείται από πολλούς η « πρώτη Λαμπρή », αφού η ανάσταση εκ νεκρών τού αγαπημένου φίλου τού Χριστού προαναγγέλει και την δική του ανάσταση. Ο Λάζαρος από την άλλη, εμπνέει μεγάλο σεβασμό στην παράδοση. Πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε με την μεσολάβηση του ίδιου του Χριστού! Τα όσα είδε στον άλλον κόσμο τον άφησαν αγέλαστο για την υπόλοιπη ζωή του.   «Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες. Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους. Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι, της καρδούλας μου το λέω και μοιρολογώ και κλαίω. Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε, με υγεία να σας βρούμε, και ο νοικοκύρης του σπιτιού