Τού Λαζάρου...
"Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια ήρθε η Κυριακή που τρών' τα ψάρια! Που'σουν, Λάζαρε, πού'νε η φωνή σου που σε γύρευε η μάνα κ' η αδελφή σου! -Ημουνα στη γη, στη γη χωμένος κάτω στους νεκρούς, νεκρούς αναστημένους! " Το Σάββατο του Λαζάρου, λοιπόν, σηματοδοτεί την πορεία προς την Ανάσταση. Η ανάσταση του Λαζάρου, μάλιστα, θεωρείται από πολλούς η « πρώτη Λαμπρή », αφού η ανάσταση εκ νεκρών τού αγαπημένου φίλου τού Χριστού προαναγγέλει και την δική του ανάσταση. Ο Λάζαρος από την άλλη, εμπνέει μεγάλο σεβασμό στην παράδοση. Πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε με την μεσολάβηση του ίδιου του Χριστού! Τα όσα είδε στον άλλον κόσμο τον άφησαν αγέλαστο για την υπόλοιπη ζωή του. «Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες. Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους. Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι, της καρδούλας μου το λέω και μοιρολογώ και κλαίω. Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε, με υγεία να σας βρούμε, και ο νοικοκύρης του σπιτιού