Αναρτήσεις

Άντε τράβα ρε Μπάμπη, ευρωπαίε..!

Εικόνα
Ποια ενωμένη Ευρώπη εννοούμε , ρε κολλητάρια, γιατί πάλι δεν έχω καταλάβει κάτι.  Μου παράπεσε κάποια παράγραφος που λέει ότι οι λαοί της Ευρώπης έζησαν κάποτε μονιασμένα χωρίς ο ένας να θέλει τις θάλασσες του άλλου ή χωρίς να επιβουλεύεται τα βουνά του, τις λίμνες του, τα ποτάμια του, τους γείτονές του;  Πότε ήταν ενωμένη η Ευρώπη για να είναι και τώρα ειδικά, που έχουμε ταυτίσει το Ευρώ με την Ευρώπη;  Υπάρχει κάποια εξίσωση, κάποιος αλγόριθμος που δίνει τις παραμέτρους και τις συνθήκες που πρέπει να πληρούνται για να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι και να μην θέλει ο καθένας να καβαλήσει τον άλλον;  Αν υπάρχει το τεύχος ας μου το στείλει κάποιος γιατί τόχασα... Αλλά δεν μου φαίνεται...  Νομίζω μάλιστα, πως όταν δύο ή περισσότεροι ευρωπαίδες πιάνονταν στα χέρια έσπευδαν οι άλλοι να συνδράμουν τον ένα ή τον άλλον, αναλόγως του ποιανού η γκόμενα είχε τις ωραιότερες φίλες. Καταλαβαινόμαστε, νομίζω... Άρα, τώρα γιατι απορούμε για το χάλι της αείποτε γηραιάς ηπ

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΑ ΚΕΛΛΙΑ

Εικόνα
Τα Κελλιά είναι ένα από τα πολύ παλιά χωριά της Τήνου.  Διοικητικά ανήκε στον Δήμο Περαίας και τοπογραφικά εντοπίζεται στα Κάτω Μέρη.  Στους σύγχρονους χάρτες της Τήνου θα το βρείτε σαν «Καλλονή».  Αγνοήστε τα αχρείαστα κοπλιμέντα και πείτε τό χωριό με το κανονικό όνομά του:  ΚΕΛΛΙΑ. Μεγάλο χωριό με πληθυσμό κυμαινόμενο κοντά στις 300-360 ψυχές. Αυτό βέβαια, στις περιόδους ακμής που πέρασε, όπως και όλη η ελληνική επαρχία εξ’ άλλου. Σήμερα, αριθμεί πολύ λιγώτερους κατοίκους .  Αυτοί που έμειναν όμως, εξακολουθούν να αγαπάνε το χωριό τους, να το προσέχουν, να το φροντίζουν.  Βλέπετε, τα Κελλιά ειναι ένα χωριό γεμάτο μαστόρους και τεχνίτες, που συνεχίζουν μια παράδοση που είναι στο αίμα τους. Παράλληλα, δεν ξέχασαν ποτέ τους την παραδοσιακή ασχολία των παππούδων τους και εξακολουθούν να καλλιεργούν τη Γη τους.  Κι΄έτσι, το μεράκι, το δέσιμο με την Γη, μαζί και η έμφυτη καλαισθησία των Τηνιακών, γεμίζουν το χωριό με  λουλούδια. Τα Κελλιά είναι γεμάτα λουλ