Δεν μου το βγάζετε απ΄το μυαλό, μα δε μου το βγάζετε... Ο Γερμανός πρέσβης εν Ελλάδι, παίρνει το αυτοκίνητό του και στέλνει και τα υπαλληλάκια του βόλτα στις παραλίες, βόλτα στις πλατείες, στις ταβέρνες, στα παγωτατζίδικα. Βλέπει Έλληνες, ΓΙΑ Τ’ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ακόμη να βγαίνουν έξω, να έχουν ακόμη λεφτά για την κυριακάτικη βενζίνη και να πηγαίνουν στις θάλασσες και να κολυμπούν, τους βλέπει να πίνουν καφέδες, να τσιμπολογάνε μεζεδάκια σε ταβερνάκια, να αγοράζουν παγωτό στα παιδιά τους και τότε τον κύριο πρέσβη τον πιάνει ένα ρίγος, μια δίκαια τρεμούλα, μια ιερή αγανάκτηση τον πνίγει: «Εμείς τους κομματιάζουμε κι’αυτοί εκεί! Να μη λένε να κατσουφιάσουν, να μην λένε να κλειστούν μέσα ν’ακούσουν τις απειλές μας από τις τηλεοράσεις, να μας αγνοούν και να συνεχίζουν να βγαίνουν! Μα δεν έχουν καταλάβει με ποιούς έχουν να κάνουν; Με αυτούς που αιματοκύλισαν την Ευρώπη τους (γιατί από την στιγμή που δεν είναι δική μας, είναι των αλλωνώνε) δύο φορές! Με
