TINOS on the run

  Είμαστε γαλάζιοι και λευκοί, κρεμάμενοι  σε λευκή και γαλάζια κόγχη  αρχαίου ιστού. Κι' άτονοι παραμένουμε,  αξεδίπλωτοι όταν οι άλλοι περιμένουν από μας ν' ανεμίσουμε, να κυματίσουμε στην άκρη του σκοινιού, που μας κρατάει στον αιώνιο ιστό. ......μα, Αέρας πουθενά... ............................................. Χέρια μαθητικά δεν έρχονται να μας τραντάξουν,  να ξυπνήσουμε και μεις και όλοι. Σαν κουρελόπανο του άτιμου εαυτού μας κρεμόμαστε, πτώματα πριν καν πεθάνουμε, σα ζωντανοί στον θάνατό μας. Άλλες σημαίες περνούν βηματιστά  εμπρός από γραββάτες και κουστούμια, εμπρός από δοσίλογους κι' Εφιάλτες. Άλλες σημαίες, με μάτια κλειστά,  ντροπιασμένες, φτηνές φτιαγμένες, φοβισμένες. Κι΄εδώ, Αέρας καθόλου... Χέρια μαθητικά σταυρώνονται στο στήθος, ενώ ποθούμε  να μας ανεμίσουν να ξυπνήσουν και μας και όλους, που είμαστε γαλάζιοι και λευκοί...

Ώστε πάμε για εκλογές, λοιπόν... Και μας κάνει εντύπωση, που φέρονται σαν να μην έχει γίνει τίποτε και σαν να πρόκειται για τους παραστρατημένους σωτήρες, που μόλις τώρα θυμήθηκαν τον λαό και τρέχουν να τον σώσουν... Και μας κρεμάει το σαγόνι και χάσκουμε σαν χάνοι με το απύθμενο θράσος τους, που μας λένε πως ξανακάνανε λάθος που, και αυτό, εμείς πρέπει να πληρώσουμε... Μα και παληά γίνονταν εκλογές και κάποιοι άλλοι ζητάγανε την ψήφο μας.  Και λέω την ψήφο "μας", γιατί ο λαός δεν αλλάζει. Εμείς είμασταν και τότε και τώρα ο λαός .   Και η ψήφος τών τότε επηρρεάζει τον λαό, δηλαδή εμάς , σήμερα, αλλά και η ψήφος του λαού, δηλαδή η δική μας , ορίζεται από τις επιλογές εκείνων, όπως οι δικές μας επιλογές θα ορίσουν τις μελλοντικές επιλογές αυτών που έρχονται και απέναντι στους οποίους έχουμε χρέος και ευθύνη. Άρα, ο λαός είναι κάτι διαρκές, πέρα από στενά χρονικά και ατομικά όρια και μόνον αν δεχτούμε να κυττάξουμε τους εαυτούς μας με αυτόν τον τρόπο θα πράξουμε το σωσ