Αναρτήσεις

Το άδειο σκαμνί...

Βρέθηκα στο υγρό κελί.  Ήταν καθισμένος σ΄ένα σκαμνί, τυλιγμένος μ΄ένα βρώμικο, σκισμένο χιτώνα, σκυφτός, με τα χέρια δεμένα με σκοινί, ακουμπισμένα ανάμεσα στα πόδια. Κρυώνεις, ρώτησα.  Κάνει κρύο, είπε σιγά.  Θα πεινάς και θα διψάς, είπα σιγανά. Κούνησε το κεφάλι... Δεν μπορώ να κάνω τίποτε για σένα, ούτε νερό να σου δώσω ούτε ψωμί, του είπα. Δεν πειράζει, να με σκέφτεσαι κι΄είναι το ίδιο, είπε μαλακά, να με σκέφτεσαι εδώ μέσα που είμαι και θα είναι σαν νερό και σαν ψωμί για μένα.  Έσκυψα κάτω. Αύριο θα σε πάνε στον άλλο δικαστή, είπα και τον κύτταξα. Ναι, έχει κι΄αυτός σειρά, απάντησε. Άρχισε να τρέμει.  Υγρασία και κρύο μπαίναν απ΄την καγκελόπορτα.  Έξω ακούγονταν οι φωνές των στρατιωτών. Ούτε γι αύριο μπορώ να κάνω τίποτε, είμαι πολύ μακρυά από ΄δω, δυό χιλιάδες χρόνια μακρυά, είπα. Είσαι δίπλα μου, μα δεν πρέπει να κάνεις τίποτε, απάντησε κυττάζοντας κάτω.  Αν θες να με σκέφτεσαι, και αυτή θάναι η συντροφιά μου.  Δεν μπορώ να κρατήσω την σκέψη μου κοντά σου εύκολα,

Παίξτε ΤΗΝΟΠΟΛΗ !!!

Εικόνα
Σύντομα κοντά σας και με τις κάρτες τού παιχνιδιού, για να μπορέσετε και ΄σεις να διαλύσετε την δική σας Τήνο !!!