Αναρτήσεις

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ...

Εικόνα
Λίγο μετά, που έχει φύγει όλος ο κόσμος, μόλις αυτοί που μέχρι πριν λίγες μέρες λέγονταν τουρίστες γυρίσουν τα μάτια τους στις οθόνες των υπολογιστών τους....   ...μόλις το τσιμέντο μάς καταπιεί όλους, τότε ακριβώς, ο ουρανός τραβάει την γαλάζια του κουρτίνα κι΄αρχίζει να παίζει με τα σύννεφα... Τώρα, που κανένα βέβηλο μάτι δεν κυττάει, μπορεί να αποκαλυφτεί σε όλο του το μεγαλείο και το απέραντό του βάθος... Αφήνεται να στηριχτεί πάνω στα σύννεφα, να ξεκουραστεί από την καλοκαιρινή ανία και να κάνει κάτιτίς για τον εαυτό του...   Και παίζει, σαν μικρό παιδί με τα χρώματά του... ...που είναι τελικά, μόνον ένα...... Λευκό...... ....αλλά, με μπόλικο Ήλιο και Αέρα...    ...και φτιάχνει μ΄αυτό τού κόσμου του την ομορφιά...

ΘΥΜΑΣΑΙ...;

Δεν μπορεί να τον μισείς αυτόν τον τόπο. Δεν μπορεί να σε αφήνει αδιάφορο το χώμα που τόσκαψε η οικογενειά σου απ΄τα βάθη των χρόνων και που σε γέννησε και σένα... Δεν μπορεί να μην βλέπεις το Αιγαίο δίπλα σου, τα Βουνά με τα παλιά ονόματα από πάνω σου, τα διάσπαρτα παμπάλαια Ξωκκλήσια, τα πανέμορφα Χωριά στα πιό απίθανα σημεία του νησιού, το λιγοστό θαρραλέο Πράσινο, τα πανταχού παρόντα Κατοικιά που διαλαλούν την φιλόξενη φύση του τόπου τούτου... Δεν μπορεί να μην σε αγγίζει έστω και ένας ίσκιος Ξερολιθιάς....  Είναι παντού και είναι ένα θαύμα που μόνον εδώ υπάρχει και πουθενά αλλού... Δεν μπορεί να θες να μοιάσεις στην Μυκονο και να μιμηθείς αυτά που βλέπεις στην τιβί, δεν μπορεί να πιστεύεις πως αυτή είν΄η αλήθεια... Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις πως η πρόοδος του νησιού, δεν έχει να κάνει τίποτε με την διάλυση του χαρακτήρα που έφτιαξε μέσα από πολλά χρόνια... Δεν μπορεί να μην νιώθεις πως δεν είναι ανάγκη να ισοπεδώσεις το αιώνιο Χωράφι κ