Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα τουρισμός

Πείτε «γειά» στα Μοναστήρια...

Εικόνα
Κάθε φορά που βλέπω κάτι από το νησί να χάνεται σκέφτομαι εκείνη την φίλη στο πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων που με ευγενική αγανάκτηση μού είχε κάνει παρατήρηση για τον υπότιτλο του μπλογκ: " περίπατοι στο νησί που χάνεται". "Δεν χάνεται το νησί" μου έλεγε, "εμείς που είμαστε εδώ το κρατάμε ζωντανό".  Κάναμε μια κουβέντα, προσπάθησα να της εξηγήσω, δεν ξαναβρεθήκαμε. Αυτή εδώ η ανάρτηση ας είναι η απάντηση που της οφείλω από τότε, πριν δέκα περίπου χρόνια. Αγαπητή μου φίλη, Πες "γεια" στα Μοναστήρια...  ...χαιρέτα τα πανέμορφα χαλάσματα,  ...τα ανάγλυφα χρώματα,  ...τους γυμνούς τοίχους,  ...τα αποκαλυμμένα μυστήρια της τέχνης των μαστόρων,  ...τις παράγωνες αυλές,  ...τους αέρινους βόλτους,  ...τα απάνεμα περπατιά,  ...τις γλυκές καμπύλες στον διάκοσμο. Χαιρέτα αυτούς που φύγανε τραβώντας πίσω τους μια πόρτα για τελευταία φορά,  ....αφήνοντας έρημα σπίτια, έρημο

ΟΜΠΡΕΛΙΚΟΣ ΞΑΠΛΩΣΤΡΩΝ - ΠΕΡΙΟΧΕΣ NATURA: 3-Ο

Εικόνα
Ε, λοιπόν, δεν θα πιστέψετε αυτά που θα σας μεταφέρω από φίλο που κάνει διακοπές στην Πέρα Κάσσιρο.   Τί εννοείτε, δεν ξέρετε πού βρίσκεται η Πέρα Κάσσιρος;  Μα είναι “ μια ασήμαντη κουκίδα στο χάρτη, χαμένη κάπου στο Αιγαίο ”, πού να την ξέρετε! Δεν έχει σημασία όμως που δεν την ξέρετε. Ακούστε να δείτε τί συνέβη εκεί πέρα.  Στην Κάσσιρο .  Την Πέρα , όχι την δώθε. Το νησί είναι μικρό, με λίγους κατοίκους και λίγες παραλίες.  Έλα μου όμως που οι τρεις από αυτές είναι χαρακτηρισμένες σαν περιοχές NATURA.  (Βρήκα και μια σελίδα για την επιτυχία της κοπελάρας στους Ολυμπιακούς και την έβαλα δω χάμου να πάρει λίγο χρώμα η σελίδα:) Μια περιοχή NATURA με λίγα λόγια για όσους δεν γνωρίζουν, είναι εκείνη η οποία προστατεύεται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και “ορίζονται πέντε κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών: περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσης, περιοχή προστασίας της φύσης, εθνικό πάρκο, προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός και προστατευόμενο τοπίο, περιοχή οικοανάπτυξ

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ...

Εικόνα
«Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ένας φίλος.   Τον θυμήθηκα πρόσφατα και εξηγώ το γιατί: Ας υποθέσουμε πως έχω ένα ξενοδοχείο σε ένα νησί , ας πούμε στην Ίφκινθο και στο πρωινό μου σερβίρω ντόπιο τυράκι, ντόπια αλλαντικά, ντόπια φρούτα και λαχανικά, όλα άριστης ποιότητας,  μιας και ο στόχος μου είναι αυτός, να έχω δηλαδή το καλύτερο ντόπιο προϊόν, να αναγνωρίζομαι και να χαρακτηρίζομαι απ΄αυτό. φωτογραφία από το ΤΗΝΟΣ FOOD PATHS Κοστολογώ τις παροχές μου και δίνω τιμή ας πούμε 100 ΕΥΡΩ την βραδιά .  Μέσα κει είναι το κέρδος μου για να συνεχίσω να παρέχω τις υπηρεσίες μου και να μπορώ να τροφοδοτώ την ντόπια αγορά με το απαραίτητο χρήμα και για να τα βγάζω πέρα. Και μια ωραία ημέρα, γίνονται αυξήσεις στα πάγιά μου: ρεύμα, τηλέφωνο, ασφάλιση, φόροι.  Τα 100 ΕΥΡΩ δεν με φτάνουν πλέον για να επιβιώσω σε μια αγορά ανταγωνιστική, δεν μένει κέρδος για μένα. Από την άλλη, τα 100 ΕΥΡΩ είναι το ταβάνι μου, δεν μπορώ να αυξήσω τις τιμ