ΤΟ ΠΑΖΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ...




Ήδη αρχίζει και στήνεται το «Παζαράκι της Αμφίπολης» ή τουλάχιστον, σχεδιάζεται από τους εμποράκους της «πατρίδας» η αρπαχτή της περιοχής, το στήσιμο του αναμενόμενου διαρκούς πανηγυριού.


Βλέπω να στήνονται, σε μια νύχτα μέσα, μαγαζάκια αναμνηστικών με γύψινα αντίγραφα του Τύμβου, 

...των Καρυάτιδων και των Σφιγγών (Ωπ! μήπως έπρεπε να πω «Των Σφίγγων»;;; αυτό το «Σφιγγών» ακούγεται πολύ καθαρευουσιάνικο στα προοδευτικά αυτιά μας...), καφετέριες με φρεντοτσίνο και εσπρέσο φρέντο, σουβλατζίδικα με παραδοσιακά πιτόγυρα,  

 ...τουριστικά παντοπωλεία με καπέλα, γυαλιά ηλίου, σουγιαδάκια με χαραγμένα ομηρικά αποφθέγματα, 


...πλαστικά τσολιαδάκια και αρχαίους ήρωες υπό κλίμακα, 

...«παραδοσικές» χυλοπίτες, τραχανά, μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού φτιαγμένα με φρούτα εισαγωγής σε βιομηχανίες χιλιόμετρα μακρυά από το σημείο πώλησης... 


Τρίβουν τα χέρια τους τριγύρω στην Αμφίπολη. 
«Φτιαχτήκαμε! Δεν θα χρειαστεί να στείλουμε τα παιδιά σε σχολές και πανεπιστήμια, παρά μόνον σε κανένα φροντιστήριο...

 ...για τίποτε αγγλικούλια, τίποτε γαλλικούλια, άντε και τίποτε γερμανικούλια... Άνοιχτου ένα μαγαζάκι του παιδιού και καζάντησε! Κι΄έπειτα χέστηκα εγώ για το ποιός ήταν θαμμένος ‘κει μέσα..! 
Ιστορία; Α! Όλα κι΄όλα! Αυτά είναι χρυσαυγίτικα πράματα! 
Όποιος θέλει έρχεται, βλέπει, αγοράζει το βιβλιαράκι και μαθαίνει. Αλλά, να κάτσω εγώ σαν τον κάθε πατριδοκάπηλο να πιπιλάω περί προγόνων και ένδοξης ιστορίας, δεν υπάρχει περίπτωση!»


Μετά από λίγους μήνες, κάτι ο Λιακόπουλος, κάτι η απλή φαντασία και  η λατρεία μας για τα συνωμοσιολογικά,
θα κυκλοφορήσουν και οι απαραίτητοι αστικοί μύθοι: 
«Ψέμματα είπαν! ο Αλέξανδρος ήταν θαμμένος εδώ και το κρύβουν! Σου λέει, άστους να μη το παίρνουν πάνω τους! Καλέ, τους είδαν που μια νύχτα έβγαλαν ένα μεγάλο κιβώτιο, το φορτώσαν σε μια νταλίκα και το πήγαν ένας Θεός ξέρει πού... Τον Αλέξανδρο είχε μέσα και τον έκρυψαν!»

Και θα περνάει η ζωή σαν ξαναειδωμένη ταινία, με τον έναν να χλευάζει τον άλλον, με ανεξέλεγκτη χολή δεξιά κι΄αριστερά, με περισπούδαστες αναλύσεις και μνημειώδεις αντιπαραθέσεις, ώσπου να πάρει η περιοχή τον δρόμο της όπως όλες οι άλλες "τουριστικές ατραξιόν" της χώρας μας.


Δεν θέλω άλλο. 
Δεν θέλω ούτε Αμφίπολη, ουτε Ακροπόλεις, ούτε Δημητσάνα, ούτε Δελφούς, ούτε Μυκήνες, ούτε Κνωσσό. Φροντίζω να επισκέπτομαι τους τόπους αυτούς όταν είναι χειμώνας και δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω και, κυρίως, όταν είναι κλειστά τα μαγαζάκια του πολιτιστικού τρόμου, αυτά που η εκάστοτε κυβέρνηση περήφανη περιγράφει ως «τουριστική οικονομία»...


Δεν θέλω άλλο «τουριστικό προϊόν». 
Το τρέμω όπως ο διάολος το λιβάνι, το σιχαίνομαι σαν την πιό μιαρή πηγή διχόνοιας. 
Δεν έχουμε ταυτότητα σαν λαός. 
Την αφήσαμε με τρόπο να μας πέσει όταν βγάζαμε τα κλειδιά της Μερσεντές και της μεζονέτας. 

Για εμάς, κάθε τι σαν τα ευρήματα της Αμφίπολης είναι μέγιστο κακό: νιώθουμε πως μας μειώνει σαν σύγχρονους, φοβόμαστε πως μας κάνει ρατσιστές, μας αφήνει άφωνους μέσα στην τρομακτική άγνοιά μας για όλα όσα δεν θελήσαμε να μάθουμε.


Γι΄αυτό μία μόνον συμβουλή έχω προς τους αρμοδίους:  

Σκεπάστε τα ευρήματα της Αμφίπολης γρήγορα, βρείτε μιάν αφορμή και κρύψτε τα όπως μπορείτε! 
Ακόμη και ολόκληρη την πόλη να βρείτε, κρύφτε την!
Χειρότερους θα μας κάνει, παρά καλύτερους... 
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ !