ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Ανταλλασσόμαστε σαν αντικείμενα μεταξύ κυβέρνησης και εργοδοτών, σαν χαρτάκια σε παιδικό παιχνίδι, σαν παληόχαρτα με νούμερα ανωνύμων θυμάτων σε έναν σιωπηλό, άδηλο πόλεμο μεταξύ αυτών που έχουν και αυτών που αναγκούν.

Εκλιπαρούμε δουλειά και είναι αυτή η ζήτηση η πιό ποταπή, είναι η ζητιανιά του δικαιώματος στην συμμετοχή στην κοινωνία, που δυστυχώς, το δικαίωμα αυτό το χρησιμοποιεί για να ποδηγετεί οπαδούς, να οδηγεί ζώα στην κάλπη, να εμπορεύεται αθλήματα, να κρατάει κάτω με το βρωμερό χέρι των δημοσιογράφων τον σβέρκο μας χαμηλωμένο, τα μάτια στη γή, την καρδιά γεμάτη φόβο.

Βρωμερό κράτος το κράτος που χρειάζεται να απειλήσει, να τάξει, να λασπολογήσει με μόνο σκοπό να μπορεί να συνεχίσει να μας ανταλλάσσει με τους "εργοδότες" με γνώμονα τον χαμηλότερο μισθό, τις ατέλειωτες ώρες εργασίας, την ανταγωνιστικότητα (που ισοδυναμεί με την λέξη "ευτυχία" για τους στατιστικολόγους), το μέγιστο δυνατό κέρδος (που ισοδυναμεί με διαλυμένες οικογένειες κι΄αγράμματα παιδιά), τα ακαταλαβίστικα νούμερα που δυνάστεψαν τη ζωή μας.

Κι' όλο αυτό το χάος που θα συνεχίσει να βασιλεύει για λίγο ακόμα, θα τρέφεται με ό,τι βρίσκει μπροστά του μέχρι που θα σκάσει από την ίδια του την κτηνώδικη φύση.

Θα είμαστε εδώ.
Θα έχουμε τα μάτια μας στραμμένα σε έναν απίστευτα φωτεινό Ήλιο την στιγμή που πλάι μας θα ξεψυχάει το κτήνος των αριθμών.