ΑΔΕΙΑ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΑ

Περνάνε εικόνες μπροστά από τα μάτια μου.
Η άδεια Κολυμπήθρα, σαν άλλη αυλή των θαυμάτων, ξεγυμνώνει τα κρυφά σημεία της, τα βγάζει ντροπαλά στον λιγοστό Απριλιάτικο Ήλιο μη ξέροντας πως εκεί τριγύρω στρέφει το πεινασμένο μάτι μιας φωτογραφικής μηχανής.


Ησυχία. Μια μεγάλη απλωσιά χωρίς τίποτε, παρεκτός μερικά ξερά καλάμια μαζεμένα σε μια στίβα και δυό-τρία πλεούμενα.

Βλέπεις τότε το ξύλινο γεφυράκι που, τραβώντας μιαν ανεξήγητη πινελιά, γεφυρώνει μιάν ανύπαρκτη κοίτη.

Παίρνει το μάτι σου ένα πρόχειρο καθιστικό, φαντάζεσαι πως όταν πέφτει το σκοτάδι κάποια κουρασμένη απ΄το κολύμπι Νηρηίδα έρχεται και ξαπλώνεται ‘δω πέρα...


...και θρέφει με την ανάσα της το διπλανό λουλούδι.

Σκύβεις κάτω από δυό καλάμια βαλμένα σαν καλύβι και αποζητάς τον Ήλιο που θάπρεπε να κρύβουν.

Ανεβαίνεις στο σύδεντρο και βρίσκεις δυό ξεστρατισμένα πλεούμενα...

...αναρωτιέσαι ποιά κιβωτός να πήγε και να άραξε πάνω στα δέντρα της ακτής...
...απομονώνεις μια λέξη από μιαν επιγραφή και θυμάσαι πολιτικούς και κομματάρχες...

...αντικρύζεις με έναν ανεπαίσθητο φόβο τα ίχνη μιας ερπύστριας στην άμμο, «Ως πού θα χτίσουν», η σκέψη έρχεται μόνη της , κι΄ ας ξέρεις ακόμη πως πρόκειται για τις ετήσιες εργασίες καθαρισμού της ακτής.

Τέλος, σε μια καλαμωτή που ντύνει άσχημες μελαμίνες, το βλέμμα σου κολλάει, κυττάς τα ομοιόμορφα βαλμένα καλάμια και άθελά σου βλέπεις ένα αδιέξοδο, ένα τέλος, ένα φραγμό σε όνειρα και συνειδήσεις. 
Πιέζεις τον εαυτό σου να αναθαρρήσει και λες, πόσο θα κρατήσει όλο αυτό, κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη ο Ήλιος, κάποια στιγμή θα βρούμε τον δρόμο για το όνειρο ενός δικαιώματος στην κανονική ζωή...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΒΛΑΚΕΣ...

ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ !