Για λίγο παύει η σιωπή...
Για λίγο παύει η σιωπή σε τούτη ‘δω την άκρια του νησιού.
Άμα θά 'χουμε φύγει, θα πρέπει νά 'μαστε σίγουροι πως δώσαμε στους επόμενους έναν τουλάχιστον λόγο για να συνεχίζουν.
Έχει έρθει το τέλος αυτού που στεγνά, σχεδόν στυφά, λέμε
παράδοση και νιώθουμε να μας πνίγει στην τυπικότητά του.
Για
λίγο μόνον, ακούγονται φωνές και γέλια, παιδιά μαζεύονται στο περιαύλιο της εκκλησίας...
...το γλωσσίδι χτυπάει επίμονα το σιδερένιο καύκαλο της καμπάνας...
...τραγούδια τρέχουν ανάκατα με ευχές τριγύρω στα τραπέζια και για λίγο, για πολύ λίγο, ο χρόνος στέκει ακίνητος.
...το γλωσσίδι χτυπάει επίμονα το σιδερένιο καύκαλο της καμπάνας...
...τραγούδια τρέχουν ανάκατα με ευχές τριγύρω στα τραπέζια και για λίγο, για πολύ λίγο, ο χρόνος στέκει ακίνητος.
Είμαστε εμείς και ταυτόχρονα οι πρόγονοί μας, λέμε
παμπάλαιες προσευχές...
...τσουγκράμε πανάρχαιο κρασί,
...λουζόμαστε στον ίδιο όπως τότε Ήλιο, τα χορτάρια σαλεύουν απ΄ τον ίδιο Άνεμο,
κι’ όλο αυτό είναι το τώρα που φτιάχνει το πάντα δίχως εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
...τσουγκράμε πανάρχαιο κρασί,
...λουζόμαστε στον ίδιο όπως τότε Ήλιο, τα χορτάρια σαλεύουν απ΄ τον ίδιο Άνεμο,
κι’ όλο αυτό είναι το τώρα που φτιάχνει το πάντα δίχως εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
Άμα θά 'χουμε φύγει, θα πρέπει νά 'μαστε σίγουροι πως δώσαμε στους επόμενους έναν τουλάχιστον λόγο για να συνεχίζουν.
Μέσα σε όλο το χάος
μιας πραγματικότητας ειδωμένης μέσα από οθόνες κινητών, θα πρέπει να θελήσουν
να σηκώσουν τον εαυτό τους απέναντι στην αληθινή ζωή, στους αληθινούς φίλους.
Τώρα η ευθύνη πέφτει
σε μας, να έρθουμε κοντά για να μπορούμε να ακούμε ο ένας τον άλλον, να
φτιάξουμε την εικόνα για το πώς οραματιζόμαστε το μέλλον, να υπολογίσουμε πόση
δύναμη θα βάλουμε για να κρατήσει όλο αυτό για πολύ.
Όλο αυτό χτισμένο γύρω από
τον πυρήνα της ιδιαίτερης προσωπικότητας του νησιού, θα είναι πλέον η παράδοση.
Σχόλια